به نقل از «دانا»

معلولیت و مشکلات همیشگی/ وقتی توانمندی معلولان نادیده گرفته می شود

تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۹۴۱۵

معلولین در ایران با مشکلات متعددی از جمله مشکلات درون و برون‌شهری، شغل، بیمه، برخورد افراد جامعه، زندگی شخصی، مشکلات مالی، مشکلات تحصیلی، مشکلات ورزشی و رفاهی و مشکلات ازدواج دست و پنجه نرم می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خاورستان، منشور سازمان ملل روز معلولان را برخاسته از نیازهای افرادی می داند که به رغم محدودیت‌های حسی و حرکتی باید مانند دیگران از امکانات رفاهی و اجتماعی برخوردار شوند؛ طبق این منشور معلولین نیز صرف نظر ازعلت، کیفیت، و حدت نقص و ناتوانی‌شان، دارای همان حقوق اساسی هستند که سایر هموطنان هم سن‌شان از آن‌ها برخوردارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حق برخورداری از یک زندگی دلپذیر وحتی المقدور عادی، در راس این حقوق قراردارد، حق بهره مندی از خدمات آموزش و پرورش، بهداشت، مسکن، اشتغال، امکانات تفریحی، حقوق مدنی، سیاسی و حفظ حیثیت انسانی معلولین، حق ذاتی آن‌هاست.

کم توان یا معلول به کسی گفته می‌شود که به علت نقص جسمی یا ذهنی (چه مادرزاد وچه غیر آن) اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارآمدی عمومی وی ایجاد شده و تا حدی یا به کلی ازتامین ضرورت‌های زندگی عادی فردی یا اجتماعی ناتوان است.

 

مشکلات معلولین در ایران

معلولین در ایران دارای مشکلات متعددی ازجمله مشکلات درون و برون‌شهری، مشکلات کار، برخورد افراد جامعه، زندگی شخصی، مشکلات مالی، مشکلات تحصیلی، مشکلات ورزشی و رفاهی و مشکلات ازدواج هستند.

به منظور بررسی مشکلات معلولان خراسان جنوبی با تعدادی از این افراد گفت و گو کردیم.

 

شغل و بیمه مهمترین مشکلات معلولان

نسرین کاری یکی از معلولان فعال در حوزه رسانه خراسان جنوبی که معلولیتش مادرزادی و از ناحیه پا است، در گفت و گو با خاورستان با بیان حجم بالای مشکلات معلولان در سطح جامعه، افزود: اما مهمترین مشکلات ما در زمینه شغل و بیمه است.

این معلول بیرجندی تصریح کرد: با توجه به اینکه سه درصد سهمیه استخدامی ها متعلق به معلولان است اما در بحث استخدام به این درصد توجه نمی شود و ادارات در استخدام ها به عناوین مختلف از این سهمیه سر باز می زنند.

کاری در ادامه عنوان کرد: بهانه دستگاه های اجرایی و ادارات برای عدم استخدام افراد معلول، عدم توانایی آنها است در حالی که اصلا اینگونه نیست و افراد معلول بسیار مستعد هستند.

این فعال رسانه ای اظهار کرد: برای کارهای خصوصی و غیر دولتی نیز هیچ وقت صاحب کار خصوصی حاضر نمی شود وقتی افراد سالم هستند یک فرد معلول را استخدام کند در حالی که یک فرد معلول شاید بسیار توانایی داشته باشد.

این فرد معلول عنوان کرد: از دیگر مشکلات ما در حوزه عدم مناسب سازی سطح شهر، اماکن، ادارات و نهادها است که برای افراد ولچری تردد بسیار سخت است.

کاری گفت: خدماتی از جمله دستگاه های عابر بانک نیز به گونه ای در سطح شهر نصب شده که برای افراد کوتاه قدی که معلولیت هم دارند امکان استفاده نیست یا به سختی این امکان فراهم است.

وی افزود: از دیگر مشکلات افراد معلول و ویلچر سوار عدم استفاده از ناوگان اتوبوس درون شهری است البته تعداد محدودی از اتوبوس های جدید امکان بالا رفتن ویلچر را دارد که بسیار اندک بوده و در تمامی خطوط شهری نیست.

این معلول به دیگر مشکلات حوزه معلولان اشاره و عنوان کرد: نبود یا کمبود مکان ورزشی، رفاهی و تفریحی مناسب مختص معلولان در سطح شهر بیرجند و شاید استان که می طلبد اداره کل ورزش و جوانان و بهزیستی به این مسئله توجه کنند.

کاری در مورد حمایت بهزیستی از معلولان، گفت: اغلب حمایت بهزیستی مربوط به معلولان از کار افتاده است و افراد شاغل و درآمد بگیر را شامل نمی شود.

وی با بیان اینکه از مسئولان درخواست میکنم به اشتغال و بیمه معلولان توجه جدی کنند، افزود: بخش دیگر مشکلات معلولان که ناشی از نگاه جامعه به ما است این بوده که خود را باور نداشته و اعتماد به نفس ندارند که اگر نوع نگاه جامعه به ما عوض شود قطعا فرد معلول در پی شکوفا شدن استعدادهایش می رود.

این معلول که یکی از افراد موفق است، عنوان کرد: در زمینه آموزش دوره های مقدماتی و پیشرفته کامپوتر، فتوشاپ، تایپ، خبرنگاری و طراح صفحه فعالیت دارم و فعال اجتماعی و مدیر خیریه ای متشکل از معلولان هستم که خیریه ما تا کنون توانسته پنج زندانی جرایم غیر عمد را آزاد کند.

کاری خاطرنشان کرد: اگر به مشکلات معلولان توجه و رسیدگی شود ما می توانیم بازوی کمکی قوی برای جامعه باشیم ضمن اینکه هم اکنون نیز علیرغم تمامی مشکلات اما در زمینه های مختلف نقش آفرینی کرده و می کنیم.

 

مشکلات معلولان ناشنوا

کامیابی یکی از مادران بیرجندی که دارای دو فرزند ناشنوا است در گفت‌وگو با خاورستان، به مشکلات ناشنوایان اشاره و اظهار کرد: انتظار نوبت برای کاشت حلزون، نبود یا زمان طولانی برای تعمیر لوزام جانبی عمل کاشت حلزون و پروتز، کمبود و نبود قطعات کاشت حلزون و افزایش هزینه این قطعات از جمله مشکلات معلولان ناشنوا است.

وی افزود: از دیگر دستگاه هایی که برای ناشنوایانی که با سمعک و کاشت حلزون قادر به شنیدن نیستند، وجود دارد دستبند ارتعاشی است که متاسفانه این دستبند در کشور وجود ندارد و اصلا یافت نمی‌شود.

این مادر بیرجندی بیان کرد: از دیگر مشکلات معلولان ناشنوا عدم برقراری تماس تلفنی است برای نمونه وقتی یک فرد ناشنوا نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشد و با توجه به اینکه سیستم نوبت دهی در کلنیک ها تلفنی است فرد ناشنوا نمیتواند برای دریافت نوبت تلفنی اقدام کند که بهتر است هنگام مراجعه شخص ناشنوا به کلنیک درمانی با کارت معلولیت به وی نوبت داده شود.

وی ادامه داد: یا برای نمونه اگر زمانی برای یک زوج ناشنوا در خانه اتفاقی بیفتند که نیاز به آتش نشانی، اورژانس ۱۱۵ یا پلیس ۱۱۰ داشته باشد نمی تواند تماس برقرار و افراد را مطلع کند که اگر برای این مسائل از نوبت گیری پزشک گرفته تا سایر مسائل سامانه پیامکی در نظر گرفته شود یا سیستمی روی تلفن این افراد طراحی شود و وقتی تماسی برقرار شد آتش نشانی، پلیس ۱۱۰، اورژانس و کلنیک های پزشکی متوجه شوند تماس از طرف یک فرد ناشنوا است خیلی خوب است.

این مادر بیرجندی با بیان اینکه بارها این مسائل در جلسات مناسب سازی که در بهزیستی و فرمانداری برگزار شده مطرح شده، افزود: اما هیچ بازخورد و نتیجه ای تاکنون نداشته است.

کامیابی خاطرنشان کرد: از دیگر نکاتی که باید به آن اشاره و توجه شود این است که انتظار می رود در آزمایشگاه ها تابلوهای دیداری برای نوبت‌دهی و زمان نوبت شدن افراد هم باشد که وقتی یک فرد ناشنوا به آزمایشگاه مراجعه می‌کند و همراهی ندارد با مشکل مواجه نشود.

وی گفت: از دیگر مشکلات افراد ناشنوا هنگام حضور درادارات و بانکها است چراکه معمولا کارمندان متوجه زبان اشاره نیستند و نیاز است یک مترجم یا کارمند همان اداره آشنا به زبان اشاره در ادارات برای ارتباط برقرار کردن ناشنوا با مسئول مربوطه حضور داشته باشد.

این مادر بیرجندی اظهار کرد: از دیگر مشکلات افراد ناشنوا در استان و به ویژه بیرجند نداشتن مکان مناسبی برای برگزاری جلسات این افراد است.

 

معلولین برای یک روز یا یک هفته آفریده نشدند

امیرحسین صادقپور یکی دیگر از معلولان خراسان جنوبی که خبرنگار توانیاب پایگاه خبری تحلیلی اخبارشرق ایران نیز می‌باشد در گفت و گو با خبرنگار خاورستان، اظهار کرد: معلولیتم جسمی حرکتی از ناحیه سمت چپ بدن از نوع CP است.

وی با بیان اینکه معلولیت من مادرزادی است، افزود: حدود ۱۲ سال می شود مشغول به کار خبرنگاری هستم و مدرک زبان انگلیسی از جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی و فوق دیپلم کامپیوتر را در کارنامه داشته و در حال حاضر دانشجوی رشته روانشناسی بوده و زبان ایتالیایی را خودخوان می آموزم.

این خبرنگار توانیاب به مشکلات معلولان اشاره و بیان کرد: یکی از مهمترین مشکلات معلولان به ویژه آنهایی که با ویلچر رفت و آمد می کنند عدم مناسب سازی برخی از نقاط سطح شهر و  اماکن آموزشی از جمله دانشگاه ها است.

صادقپور عنوان کرد: در دانشگاه ها اغلب کلاس ها در طبقات بالا برگزار شده و به دلیل وجود پله فردی که ویلچر دارد تردد برایش بسیار سخت است و ممکن است همین مشکل باعث شود که دیگر از تحصیل دل زده شود.

وی اظهار کرد: از دیگر مشکلات معلولان به ویژه ناشنوایان نبود مناسب سازی در برنامه های صدا و سیما به ویژه شبکه استانی در بخش خبر این است که مترجمی برای ناشنوایان وجود ندارد و این نیازمند توجه ویژه مسئولان است.

این فرد توانیاب عنوان کرد: تولید گزارش با محوریت معلولان و مشکلات آنها فقط مختص به هفته جهانی معلولان است در حالی که می طلبد این موضوع در طول سال مورد توجه قرار گیرد و به آن پرداخته و منحصرا هفته معلولان به سراغ ما نیایند.

 

بی توجهی ادارات به سهم ۳ درصد حق استخدام معلولان

صادقپور به بحث استخدام اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه سه درصد حق استخدام در ادارات مختص معلولان است اما به جز سازمان بهزیستی سازمان و نهاد دیگری به این مسئله زیاد توجهی نکرده و در ادارات دیگر  کمترشاهد استخدام افراد توانیاب  هستیم.

وی خاطرنشان کرد: در حوزه خدمات رفاهی، تفریحی و ورزشی برای افراد معلول مکان های خاصی نداریم و در حوزه حمل نقل نیز ون مناسب سازی شده ای داشتیم که در آتش سوخت و هم اکنون ون مناسب سازی شده ای در سطح شهر نداریم که در همین جا از شهردار و شورای شهر بیرجند می خواهم که به این خواسته به حق ما معلولین توجه کرده و ون مناسب سازی شده دیگری برایمان تهیه کنند و فقط در بحث ورزش سالن ورزشی ۲۲ بهمن در محدوده بلوار صیاد شیرازی در نظر گرفته شده که خیلی دور است و امکان دسترسی به راحتی برای معلولان وجود ندارد.

این معلول که علیرغم معلولیت به موفقیت های زیادی از جمله کسب مقام وبلاگ نویس موفق استان، کسب رتبه در جشنواره رسانه ابوذر، وبلاگ نویس فعال عرصه علمی و نماز دست یافته، عنوان کرد: افراد معلول افرادی بسیار توانمند هستند و لازم است که رسانه ها و صدا و سیما به معرفی و توانمندی این افراد بپردازد چراکه بسیار افراد معلولی داریم که موفق هستند اما دیده نمی شوند.

صادقپور گفت: برای بیان مشکلات معلولان باید تمامی رسانه ها دست به دست هم داده و به صورت یکپارچه مشکلات منعکس شود تا اقدامی صورت گیرد چراکه یک دست صدا ندارد.

وی از راه اندازی و پشتیبانی سامانه ختم مجازی آی پُرسِه که یک سامانه ملی و مذهبی در جهت زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا و درگذشتگان است در خراسان جنوبی به نشانی www.iporse.ir خبر داد و افزود: این سایت را در زمان کرونا راه اندازی کردم و بصورت رایگان و مجازی فعالیت دارد.

وی افزود: در پایان از خانواده، مدیرعامل خانه مطبوعات، مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی اخبار شرق و اساتید دانشگاه که مشوق و همراهش بودند تشکر کرد.

بر اساس این گزارش؛ مشکلات جامعه معلول استان مشکلاتی نیست که حل نشدنی باشد و با کمی توجه به خواسته های معلولان، صرف وقت، هزینه و هم اندیشی قابل برطرف شدن است. بحث سه درصد استخدام معلولان در قانون آمده و عدم توجه به آن نقض قانون است. مناسب سازی سطح شهر، ادارات، اماکن آموزشی و وسایل حمل و نقل با همکاری دستگاه های مربوطه و شهرداری قابل انجام است. ایجاد فضای ورزشی مناسب نیز به همین نحو و تلاش در جهت تامین نبود و کمبود برخی از تجهیزات معلولان همه و همه قابل اجرا و شدنی است به شرط اینکه مسئولان مربوطه به دغدغه معلولان مانند دغدغه های خود توجه کنند.

 

انتهای پیام/

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: مشکلات معلولان دیگر مشکلات خراسان جنوبی افراد معلول فرد ناشنوا مناسب سازی کاشت حلزون فرد معلول مشکلات ما سطح شهر یک فرد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۹۴۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اولویت اول مجلس دوازدهم رفع مشکلات معیشتی مردم باشد

به گزارش خبرنگار مهر، ریحانه اخلاقی یکی از نامزدهای راه یافته به دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی است. گفت‌وگوی خبرگزاری مهر با این نامزد انتخاباتی به شرح زیر است:

پیش بینی می‌کردید این تعداد از فهرست امنا وارد دور دوم شوند؟

امنا و قبل از آن شریان، حدود یکسال قبل با شعار اینکه باید تغییر ایجاد شود و بدنه اصولگرایی گمان نکند جریان مطلقی است که می‌تواند برای کل بدنه اجتماعی انقلابی تصمیم بگیرد، آمد و اعلام حضور کرد.

شریان یک شبکه است و به صورت شبکه ای کار می‌کند، ده شبکه دارد که با شین شروع می‌شود و یکی شبکه شکوه است که کار سیاسی انجام می‌دهد و بقیه کار اجتماعی انجام می‌دهند؛ جلوی این جریان تمامیت خواه ایستاد و خواست که از افراد نخبه بدنه انقلابی استفاده کند. چون آن جریان تمامیت خواه به نوعی دلخوری ایجاد کرده بود که نخبگان بدنه انقلابی امکان ورود و حضور در عرصه قدرت را ندارند و مختص به افراد خاص شده است.

نزدیک به انتخابات، شریان به همراه ۵ ضلع دیگر یعنی یک شش ضلعی را تشکیل می‌دادند، امنا را به وجود آوردند. امنا بر مبنای شاخص‌ها و معیارها افراد را انتخاب کرد یعنی با توجه به فراخوانی که در سایت شریان گذاشتیم حدود ۱۵۰۰ نفر از کاندیداها از سراسر کشور ثبت نام کردند و طی فرآیند مصاحبه که ۳۰۰ نفر در تهران بودند ۶۰ نفر اول را انتخاب کردیم و در مصاحبه دوم ۴۵ نفر را انتخاب کردیم. در نهایت هم ۳۰ نفر انتخاب شدند و به فهرست امنا راه پیدا کردند. هم از جبهه شریان و هم از جریان جمعیت ایثارگران که مجموعه آقای زریبافان هستند، مجموعه هیأت‌های مذهبی و یکسری از بدنه دولت و یکسری از بدنه مجلس بودند. این شش ضلع افراد نخبه و مورد اعتماد که با شاخص‌ها هماهنگی داشتند را انتخاب و به عنوان لیست امنا معرفی کردند.

احتمال این را می‌دادیم که تعدادی از این افراد بتوانند ورود پیدا کنند اما با نتیجه‌ای که انتخابات داد به نوعی مردم صدای خود را رساندند، حداقل بدنه اجتماعی انقلابی که اشاره کردم این صدا را رساندند که انتخاب ما عوض شده. اولاً لیستی رأی ندادند چون هیچ لیستی به طور کامل افراد رأی نیاوردند و از بین لیست‌های متفاوت گلچین کردند. البته رهبری هم به این نکته اشاره کردند که از هر لیستی می‌توانید بگردید و افرادی که از نظر شما بهترین و اصلح هستند را انتخاب کنید و مردم نیز لبیک گفتند. به نوعی قابل پیش بینی بود. شاید در تعداد قدری پس و پیش باشد ولی قابل پیش بینی بود که این اتفاق بیفتد.

محور بعدی سوال من درباره اقداماتی است که لازم است مجلس آینده بیشتر به آن بپردازد و کسی که به عنوان نماینده وارد مجلس می‌شود بیشتر به آن بپردازد. به نظر شما این موضوعات چیست؟ اگر شما به عنوان نماینده بخواهید وارد مجلس شوید چه موضوعاتی را بیشتر باید مدنظر قرار دهید؟

مجلس دوازدهم که با انتخاب مردم روی کار آمد و نیمی از آن مشخص است باید مراقب باشد چون مردم علی رغم تمام دلخوری‌ها و تنگناهای اقتصادی و معیشتی که داشتند باز هم پای کار بودند و التزام خود را به نظام نشان دادند که باید در تعیین سرنوشت خود شرکت کنیم و این خیلی اهمیت دارد. تمامی افرادی که وارد مجلس بعد می‌شوند باید این قضیه و این مهم را مدنظر و اولویت خود قرار دهند که ببینند واقعاً اولویت‌های جامعه ما الان چیست.

قاعدتاً اولین مورد مسئله معیشت مردم است که روز به روز با اتفاقاتی که می‌افتد سفره مردم کوچک‌تر می‌شود و متأسفانه با اخباری که یکی دو روز پیش در برخی از محافل کسب کردیم به جهت اینکه کسری بودجه برای سال آینده داریم و ممکن است با تورم ۵۰ درصدی مواجه شویم، این مجدد ممکن است نارضایتی را بیشتر کند اما در همین راستا و حتی چندین برابر مسؤولیت نمایندگان را بیشتر می‌کند که حتماً ببینند مشکلات مردم چیست. بنابراین باید اولویت حل مشکلات مردم خصوصاً مشکلات معیشتی و اقتصادی و بعد مشکلات فرهنگی باشد.

به لحاظ اینکه سابقه آموزشی دارم و ۱۳ سال استخدام آموزش و پرورش هستم و ۳ سالی است که در دانشگاه تدریس می‌کنم، قاعدتاً آن چیزی که برای من اهمیت دارد حوزه تعلیم و تربیت کشور است. بزرگترین دستگاهی که مخاطب خیلی زیادی دارد، حدود ۱۵ میلیون دانش آموز داریم و حدود یک میلیون معلم و دبیر و مربی و کادر اجرایی در سراسر کشور داریم و اولیا نیز قاعدتاً این قضیه هستند مخاطب دستگاه آموزش و پرورش هستند.

چرا این دستگاه اینقدر مهم است؟

چون رهبری بارها در صحبت‌های خود بیان کردند آموزش و پرورش دستگاه انسان ساز است و هر چقدر برای این دستگاه هزینه کنیم به نفع ماست و چیزی را از دست ندادیم و غفلت از این دستگاه ممکن است لطمه بزرگی بزند به جهت اینکه تمام افرادی که در جایگاه‌های مختلف و تخصص‌های مختلف تربیت می‌کنیم از ابتدا خاستگاه آنها در همین آموزش و پرورش است.

ولیکن متأسفانه تقریباً با گذشت ۴۵ سال از انقلاب اسلامی و با شعار اصل ۳۰ قانون اساسی که آموزش رایگان باکیفیت حق همه مردم است، هنوز محقق نشده است و این روزها و سال‌های اخیر به جای عدالت آموزشی با تبعیض آموزشی مواجه هستیم. در خیلی از کلانشهرها از جمله تهران مدارس غیرانتفاعی سوپرلاکچری وجود دارند که امکانات فوق العاده ای برای بچه‌ها فراهم کردند فارغ از اینکه سطح استعداد و توانایی بچه چقدر است.

نباید فقط به سبب اینکه پولدار است می‌تواند از بهترین و جدیدترین متدهای تدریس و امکانات بهره مند شود. در سر دیگر طیف متأسفانه در جاهای دورافتاده کشور حتی در تهران، در مناطق کم برخوردار و استان‌های دیگر استعدادهای ما فقط به دلیل اینکه نمی‌توانند وارد مدارس خوب شوند و شاید کلاً نتوانند وارد سیستم آموزش و پرورش شوند، از تحصیل که حق طبیعی آنهاست باز می‌مانند و این امر ممکن است باعث شود این جوانان که جزو افراد برجسته و استعدادهای ما هستند، بعضاً برخی از اینها استعداد هستند، وارد بزهکاری و آسیب‌های اجتماعی شوند.

آموزش باکیفیت را باید در سراسر کشور پیگیری کنیم

بنابراین در درجه اول آن چیزی که برای من اهمیت دارد این آموزش باکیفیت را که باید عدالت داشته باشد در سراسر کشور پیگیری کنیم یعنی همین اصل ۳۰ را پیگیری کنیم در کل کشور اجرا می‌شود یا نمی‌شود. اگر اجرا نمی‌شود باید به جد پیگیری کنیم یعنی مهم‌ترین قدم یعنی همین نکته را اجرایی کنیم بسیاری از مشکلات حل می‌شود.

مشکلی که وجود دارد این است که متأسفانه برای اداره آموزش و پرورش بر مبنای سند توسعه پایدار که جهانی است، یکسری قوانین جهانی را تدوین کردند که همه کشورها ملزم هستند برای توسعه پایدار و آموزش آن را انجام دهند و بدان پایبند باشند. متأسفانه خیلی از قوانینی که در آن سند توسعه پایدار است در تعارض با سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ابلاغیه رهبر انقلاب است و یکی از برنامه‌های من این است که این تناقضات را دربیاورم و احصاء و پیگیری کنم.

وقتی ما اسناد بالادستی در آموزش و پرورش داریم چرا باید سراغ چنین اسنادی برویم یا اگر مجبور هستیم این اسناد را نگهداری کنیم و از آن پیروی کنیم باید بر مبنای ایرانی-اسلامی خود آن را بومی کنیم. این یکی از برنامه‌هایی است که من دنبال آن هستم که بتوانیم در مجلس اگر توفیق راهیابی داشتم حتماً پیگیری کنم.

یک موضوع دیگر به نظر موضوع محتوای آموزشی است که باید در بین سال‌های تحصیلی که به بچه‌ها خوراک داده می‌شود یک انقلابی در محتوای آموزشی صورت گیرد البته در این سال‌ها کارهای زیادی در خصوص محتوای آموزشی و تغییر آن شده است اما خروجی این محتوای آموزشی آن چیزی که ما می‌خواستیم نبوده و فرزندان ما یکسری محفوظات را در ذهن خود دارند که در پایان ۱۲ سال دوره تحصیل نمی‌دانند چطور از اینها استفاده کنند اما به جای این یک مهارت را آموزش ندیدند.

یعنی ما هفته پیش خدمت خانم خزعلی بودیم نکته‌ای که بدان اشاره کردم همین بود. مهارت آموزی را یاد بچه‌ها ندادیم. دختران و پسران نوجوان ما مهارت ارتباط برقرار کردن درست را ندارند و در جای درست نمی‌توانند استفاده کنند. بر مبنای سوادهای تعریف شده از یونیسف که ۱۲ نوع سواد را دربرمی گیرد، سواد کلامی، ارتباطی، عاطفی، مالی، تجزیه و تحلیل، بومی، جغرافیایی، علمی و غیره دارد که در این میان ما فقط به خواندن و نوشتن پرداختیم.

سوادهای دیگر را خیلی نپرداختیم. الان شما هم برخورد کردید و در بسیاری از موارد افرادی را داریم مثلاً دکترها و مهندس‌هایی داریم که درجه بالای علمی را دارند اما توانایی برقراری ارتباط مؤثر و کلامی و تعامل را با مخاطب خود ندارند. این دقیقاً کمبود یا نبود مهارت ارتباطی را در بین افراد نشان می‌دهد یا خیلی از افراد دیگری که سوادهای دیگر را دارند اما توانایی بودجه بندی درست آن چیزی که در دست دارند را ندارند و متأسفانه شاهد بودیم که ممکن است ورشکسته شوند که به دلیل نداشتن همان سواد مالی است.

به نظر من بهتر است توجه به بومی کردن این سوادها بر مبنای فرهنگ ایرانی و اسلامی خود این محتواها را به صورت مهارت مخصوصاً در دوران ابتدایی که دوران طلایی دوره یادگیری است وارد محتوای آموزشی بچه‌ها کنیم و آنها را واقعاً دانش آموزانی مهارت محور تربیت کنیم، هم به لحاظ مهارت‌های ارتباطی و هم به لحاظ مهارت‌های فنی و حرفه‌ای و کسب و کار! یعنی دانش آموزان حداقل یک نوع مهارت کسب و کار را یاد گرفته باشد برای اشتغال خود مشکلی ندارد و می‌تواند کسب و کار راه اندازی کند و معیشت خود را به نوعی کنترل و تأمین کند. به نظر من محتوای آموزشی نیز می‌تواند خیلی مهم باشد که ان شاءالله توفیق راهیابی به دور دوم داشتیم حتماً باید پیگیری شود.

پس دورنمای شما در صورت منتخب شدن کمیسیون آموزش است؟

ان شاءالله.

نکات کاملی را بیان کردید. کمیسیون آموزش شاید یکی از چیزهایی که بتواند به خوبی پیگیری کند آن است که دست مافیای کنکور را در حد خود کوتاه کند. درباره این اگر نکته‌ای است بفرمائید.

همان عدالت آموزشی است که درباره آن صحبت می‌کردیم، دقیقاً خروجی به همین کنکور برمی گردد. من آمار و ارقام را نگاه می‌کردم، نمی دانم تا چه حد درست است، درصد بالایی از افراد قبول شده در کنکور سال گذشته از مدارس غیرانتفاعی و اگر غیردولتی بودند از مدارس سمپاد بودند و عملاً بچه‌هایی که در مدارس معمولی دولتی درس خوانده‌اند شانس خیلی کمتری نسبت به سایر بچه‌ها داشتند و این نشان می‌دهد یک جای کار ایراد دارد.

در کنکور بحث زیاد است. صرفاً ۱۲ سال یا دو دوره ۳ ساله آخر یا حداقل سه ساله آخر را محدود به این کنیم که دانش آموز آن را بخواند و وارد کنکور شود خیلی نمی‌تواند عدالت باشد چون روند یادگیری افراد و روند بازدهی افراد در کل سال خیلی مهم است و نباید به دوران کنکور بسنده کرد.

نمی‌خواهم اسم از برند خاصی بیاورم ولی چند برند خاص هر سال تبلیغ می‌کنند برای اینکه کلاس‌های کنکور را برقرار کنند و باز هم افرادی که متمول هستند می‌توانند از اینها استفاده کنند و افرادی که ندارند عملاً نمی‌توانند استفاده‌ای از این کلاس‌ها و دروس با معلم خصوصی داشته باشند و این باعث می‌شود تبعیض آموزشی می‌شود. بنابراین کنکور باید بیشتر، مخصوصاً سه سال آخر تحصیل را در نظر بگیرد.

تلاشی که بچه‌ها در سه سال انجام دادند مهم‌تر از شب کنکور است. متأسفانه محتوای آموزشی ما طوری شده و حتی بچه‌های ما را طوری تربیت می‌کنند که صرفاً کنکور محور درس بخوانند و سراغ موارد کنکوری، نکات کنکوری می‌روند و خیلی به محتواها و مهارت‌ها کار ندارند که این هم ظلم بزرگی در حد بچه‌های ماست. بنابراین حتماً باید سراغ کنکور هم رفت و این ترسی که در خیلی‌ها اتفاق افتاده که نمی‌توان با مافیای کنکور مقابله کرد، اتفاقاً باید کلید آن را بزنیم که بخاطر فرزندان خود ماست، بخاطر اینکه وقتی شعار اولیه ما عدالت آموزشی باکیفیت است یکی مربوط به نتایج کنکور می‌شود که باید تمام بچه‌های ما در تمام جای جای کشور این امکان را به صورت برابر داشته باشند که بتوانند وارد کنکور شوند و شانس خود را امتحان کنند.

به نظر شما مجلس آینده در حوزه فرزندآوری چه اقدامات تشویقی می‌تواند انجام دهد؟ به طور کل چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد که امر فرزندآوری روی ریل درستی بیفتد که مورد تاکید رهبری نیز است؟

اولویت اول در فرزندآوری امنیت شغلی مادران است

فرزندآوری و قانون افزایش جمعیت و جوانی جمعیت یک بستری را لازم دارد. همینطور بگوییم فرزندآوری انجام شود وقتی مادر امنیت شغلی نداشته باشد و نگران باشد پس از مرخصی زایمان ممکن است کار خود را از دست بدهد ترسی خواهد داشت که فرزندآوری نداشته باشد و این خود مانع است. اولویت اول امنیت شغلی مادران است.

مادران وقتی مطمئن باشند شغل خود را از دست نمی‌دهند و بعد از مرخصی زایمان می‌توانند با خیال راحت به کار خود برگردند این نوعی مشوق است. مشوق بعدی نزدیکی مادر و فرزند در ۵ سال اولیه زندگی کودک است. در شغل خودم که آموزش و پرورش و معلمی است، مثلاً منطقه دو محل زندگی فرد است اما چون سال‌های اولیه کاری اوست مجبور است در اطراف تهران تدریس کند. در مجموع ۴ ساعت در رفت و آمد است. فرزند خود را نزد چه کسی بگذارد؟ مخصوصاً فرزند شیرخوار باشد. این نگرانی در مادر ایجاد می‌شود و ممکن است مشکلات تغذیه‌ای هم برای نوزاد او ایجاد شود و این باعث می‌شود این مانعی باشد برای اینکه فرزند نمی آورم که این مشکلات را نداشته باشم.

با قرار دادن مهدکودک در هر مدرسه یا در نزدیکی محل کار، در هر سازمان و هر ارگانی یک حالت مادر و کودک برای مادران قرار دهند که مادران با فراغ بال به کار خود برسند به نظرم خیال مادر راحت است که فرزند را همراه خود به سر کار ببرد یا محیط امنی باشد که هر زمان بخواهند به فرزند خود سر بزنند. از همه مهم‌تر وام‌هایی است که می‌دهند چون بسیاری مشکل معیشتی و اقتصادی را دلیل عدم فرزندآوری بیان می‌کنند. اگر وام‌هایی که برای فرزندآوری می‌دهند به موقع و بدون بروکراسی اداری به خانواده پرداخت شود یا مشکل مسکن خانواده‌ها حل شود به نظرم طرح‌های تشویقی است بنابراین تنها یک دستگاه و یک نهاد مسئول نیست. به نظرم یک تصمیمی است که چندین نهاد و دستگاه باید با هم به اجماع برسند که شرایط و بستر را برای افزایش جمعیت فراهم کنند.

پیش بینی برای دور دوم در جبه امنا چیست که چه اقداماتی بناست انجام شود و پیش بینی می‌شود چه تعدادی از امنا به تعدادی که در دور اول وارد مجلس شدند اضافه شوند؟

دور دوم کمی سخت‌تر از دور اول است چون اینکه مردم را بخواهیم تشویق کنیم و انگیزه بدهیم بیایند و پای صندوق رأی حاضر شوند سخت‌تر از دور اول است. ولیکن از سوی دیگر نیز ممکن است افرادی که دور اول شرکت نکردند یا افرادی که در این فاصله به سن رأی دهی، یعنی همان رأی اولی‌ها رسیده باشند شرکت کنند معادلات را بهم می‌زند و برای همه مبهم است. با اقبالی که در مرحله اول صورت گرفته تقریباً می‌توان این احتمال را داد که این اتفاق در دور دوم نیز رقم بخورد.

در بین لیست امنا، شانا و صبح ایران هم صبح ایران از اقبال بیشتری برخوردار بوده است. قطعاً کسانی که از این لیست‌ها حمایت می‌کنند از حمایت خود دست بردار نیستند و این را ادامه می‌دهند ولی با توجه به متغیرها ممکن است خیلی قابل پیش بینی نباشد یعنی نمی‌توان درست حدس زد. ولیکن من امیدوارم لیست امنا بتواند این شانس را داشته باشد.

امیدوارم افرادی به مجلس راه یابند که واقعاً مشکلی را از جامعه حل کنند

مهم‌تر از هر لیستی من امیدوارم افرادی به مجلس راه یابند که واقعاً مشکلی را از جامعه حل کنند و این نظر شخصی من است. با تمام احترامی که برای لیست امنا، صبح ایران و شانا و سایر دوستان قائل هستم، افرادی که مستقل توانستند در بین ۳۲ نفر باشند؛ امیدوارم افرادی که درد جامعه را دارند و حق مردم برای آنها اولویت است راه یابند.

البته در این میان به نظرم نباید سیاه مطلق نسبت به مجلس یازدهم نگاه کنیم، بالاخره این افراد نیز طرح‌های خوبی را در خصوص برخی از مشکلاتی که قبل از آن در جامعه بوده ارائه دادند و کارهای خوبی انجام شده است. به نظرم نیاز نیست مجلس دوازدهم با هر ترکیبی که دارد تمام آن طرح‌ها را کنار بگذارد و از اول شروع کند. طرح‌هایی که خوب بود، جواب داده یا به نفع مردم بوده را می‌توان ادامه داد و طرح بهتری و زودبازده تر است آنها را طراحی و استفاده کنند.

اگر سخن پایانی است بفرمائید؟

یک گله مندی یا یک نقصی وجود دارد. به همان میزان که همیشه و همواره روی رأی بانوان به عنوان ۵۰ درصد و شاید افراد بیشتر جامعه حساب می‌کنند، اینکه در رأی گیری و تعیین سرنوشت خود شرکت کنند توقع بر این می‌رفت سیاست گذاری ها به نوعی باشد که نوعی عدالت وجود داشته باشد که به همان میزان نیز بانوان نخبه به مجلس راه یابند. متأسفانه درصد بانوان راه یافته به مجلس خیلی پایین است مخصوصاً در دور اول در تهران هیچ خانمی نیست.

باید صبر کنیم و ببینیم نتیجه دور دوم چطور می‌شود. از سایر استان‌ها هم همینطور است. تعداد بانوان راه یافته، اگر اشتباه نکنم، ۱۱ یا ۱۶ نفر است. این آمار پایینی است. وقتی انتظار داریم خیلی از قوانینی که مربوط به خانواده و بانوان است و حتی به نظرم خیلی از مشاغل را خانم‌ها بهتر از آقایان می‌توانند تصمیم گیری کنند حیف است نتوانیم از این ظرفیت استفاده کنیم مخصوصاً این چند مدت منتهی به انتخابات با بانوانی آشنا شدیم که خیلی توانمند هستند و جزو نخبگان به شمار می‌روند. یعنی چند نفری می‌شناختم که با توجه به اینکه تمکن مالی کاملی در تهران داشتند تمام وقت و هزینه خود را برای مناطق محروم سیستان و بلوچستان می‌گذاشتند یا بانویی را می‌شناسم که در زمینه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کامل کار کرده و حرف برای گفتن دارد. کاش اگر کاری از دست ما برمی آید یا هر بانویی که راه پیدا کرد، بر مبنای شاخص‌ها و شایسته گزینی بتواند کاری انجام دهد که بانوان حاضر در مجلس بیشتر شوند.

کد خبر 6084229 هادی رضایی